Kreatywny umysł

Kreatywność to ostatnio modne słowo, podobnie jak rozwój osobisty, asertywność czy coaching. Więc mój mózg przyjął je do zasobu używanych słów i przypisał mu adekwatną definicję.

Definicja ta jednak była chyba wyłącznie jego tworem, bo kreatywność kojarzyła mi się z przebojowością, pomysłowością i pewnością siebie. Za osobę kreatywną uważałam kogoś, kto jest popularny, zna większość odpowiedzi, ma jasno określone cele i sposób ich realizacji, a przy tym jest zdeterminowany do ich osiągnięcia. Lubi podejmować nowe wyzwania i trudności, czerpie satysfakcje, gdy znajduje rozwiązania. Jednym słowem, ktoś kto ma bardzo dobry pomysł na siebie i potrafi nakłonić innych do jego realizowania, czyli lider grupy. I tak jakoś w tej definicji rodem z zarządzania tkwiłam przez lata, nie zdając sobie sprawy, że jestem w błędzie. Albo raczej, że moje ramy określające „kreatywność” są zbyt wąskie. Bowiem, w myśl tego sama nie uważałam się za osobę kreatywną.

Jednak ostatnio miałam okazję przeczytać wywiad z profesorem Nęcką, dzięki któremu odkryłam coś tak oczywistego, że najbardziej kreatywni są ludzie twórczy. I to jedno krótkie zdanie uświadomiło mi, że kreatywność to pojęcie znacznie szersze niż tylko cecha lidera grupy. Każdy człowiek jest na swój sposób kreatywny, tylko wykorzystujemy to według swoich potrzeb. I muszę się zgodzić, że po uświadomieniu sobie tego, zwrot „kreować własną rzeczywistość” ma dla mnie zupełnie inny wymiar. Przecież dokładnie to robię, będąc osobą pogodnie nastawioną do świata, przyciągam to, co chcę. Skrajni pesymiści, zrzędy i marudy ostatnio zaczęły mnie omijać, chyba nie mogły znieść mojego dobrego nastroju i tego, że nie chcę popaść w zły. Owszem empatia pozwala mi współodczuwać nieszczęścia, które ich dotykają, ale asertywność każe je zostawić za drzwiami i do domu wrócić w pogodnym nastroju. Gdy zaczęłam się zmieniać, moje otoczenie też się zmieniło, ponieważ musiało w jakiś sposób zareagować na to co robię i jak się zachowuje, w myśl zasady, że każda akcja wywołuje reakcję. Dlatego tak ważna jest kwestia odpowiedzialności za swoje zachowanie, postępowanie i czyny. One wywołują zawsze reakcje i dlatego tak łatwo dawałam się wcześniej po prostu wykorzystywać. Nie miałam ani swoich marzeń, ani swoich celów, realizowałam to, co wypadało, albo inni ode mnie oczekiwali.

Wracając jeszcze do tego wywiadu, profesor Nęcka twierdzi, że ludzie twórczy mają cechy które zwiększają ich kreatywność, ale jednocześnie przeszkadzają w życiu codziennym. I taką cechą jest „przepuszczalność uwagi”. Ta cecha sprawia, że ludzie twórczy przyjmują wiele informacji, które inni odrzucają. To z jednej strony sprawia, że znajdują rozwiązania tam, gdzie inni ich nie dostrzegają, ponieważ łatwiej dokonują porównań i znajdują podobieństwa, tworząc własne kategorie. Z drugiej strony wszelkie zakłócenia ich ogromnie rozpraszają i są bardziej wrażliwi na hałas, i to nie tylko jak tworzą. Chyba jest w tym sporo racji, bo wszelkie wiertarki, kosiarki, szurania, pukania, stukania zazwyczaj działają na mnie strasznie irytująco i powodują, że szukam spokoju na łonie natury. Profesor uważa również, że wyobraźnia rozumiana jako posługiwanie się obrazami umysłowymi to jedna z najważniejszych sił napędzających twórczość. I wreszcie zrozumiałam, że moja wyobraźnia działa jak najbardziej prawidłowo i oddawanie się wizualizacjom pomysłów jest jak najbardziej pożądane. A w tym, że wyobraźnia widzi coś, czego mój mózg nie pojmuje to nie jest bujanie w obłokach, tylko szukanie nowych rozwiązań.

Reasumując, warto czytać, ponieważ można dowiedzieć się zawsze czegoś nowego nie tylko o świecie, ale także o sobie. Rzeczy nie zawsze są takie, na jakie wyglądają. Teraz wiem, że jestem kreatywna, ponieważ lubię odkrywać nowe możliwości, perspektywy i czerpię z tego radość (podobnie kreatywność definiuje Maslov). Do bycia kreatywną nie muszę wcale być liderem, mieć kilka pomysłów na godzinę i recepty na ich realizacje. Nie muszę też przejmować się byciem kreatywną na modny obecnie sposób. Nic mnie nie denerwuje bardziej niż deprecjonowanie jakieś cechy poprzez wrzucanie jej nazwy w każdą dziedzinę życia. Pani Kasia, która lubi gotować, łączyć smaki, kolory, bawić się konsystencją i sposobem podawania obiadów w kuchni będzie kreatywna, bo czerpie z tego przyjemność. Natomiast pan Tomek, który potrafi ugotować tylko wodę na herbatę i kuchnię omija ze wstrętem, raczej kreatywnym kucharzem nie zostanie. To, jak kształtujemy świat i rzeczy wokół siebie zależy tylko od nas samych. W niektórych dziedzinach czujemy się pewnie i z przyjemnością szukamy własnych pomysłów na rozwiązanie problemu. W innych wolimy polegać na gotowych rozwiązaniach wymyślonych przez innych, ponieważ ułatwia nam to życie. Nikt nie musi być idealny.